ఆలోచించాలా? వద్దా?

ఈ మధ్య ఒక మిత్రుడితో మాట్లాడుతుంటే ఒక విచిత్రమైన సందేహం వెలిబుచ్చాడు. ఆ సందేహం విన్నాక నాకు ఒక్కనిమిషం 'ఇలాకూడా అలోచించొచ్చా?' అని అనిపించింది. కానీ వాడి సందేహం నిజంగానే వాడిని ఆలోచింపజేస్తుందని తెలిసి నాకు తెలిసినంతలో సమాధానం చెప్పేసాను. నా సమాధానం నన్నే ఆశ్చర్యానికి గురిచేసింది, నేను అంతగా ఎదిగిపోయానా అనిపించింది.

ఆ సంభాషణ:

మిత్రుడు: మనం చనిపోయాక మనగురించి ఎందరో బాధపడతారు, అంత మంది బాధకు కారణమవుతాం. వాళ్ళగురించి ఆ బాధగురించి మనం ఇప్పుడు ఆలోచించొద్దా?

విఘ్ని: (మనసులో: వామ్మో! ఇలాకూడా అలోచించొచ్చా?)

విఘ్ని: ఆలోచించకూడదు. ఆలోచించి బాధపడుతూ ఉంటే, ఆలోచించడానికి, బాధపడడానికి ఎన్నో ఉంటాయి. అప్పుడు జీవించడం మరచిపోయి ఆలోచిస్తూ ఉండిపోతాం. వాటిని గురించి ఆలోచించడం మానేసి జీవించడం నేర్చుకో.

మిత్రుడు: కానీ

విఘ్ని: కానీ లేదు ఏమీ లేదు, ఇదే విషయాన్ని శ్రీకృష్ణుడు గీతలో చక్కగా వివరించాడు.

మి: ఏమని?

వి: "అశోచ్యా నన్వశోచస్త్వం ప్రజ్ఞా వాదాంశ్చ భాషసే, గతాసూనగతాసూంశ్చ నాను శోచంతి పండితాః (2-11)"

మి: అంటే?

వి: ధుఃఖింప తగని వాటిని గూర్చి ధుఃఖిస్తున్నవు, పైనుండీ జ్ఞానిలా మాటాడుతున్నావు. [ఇక్కడ కృష్ణుడు అర్జునునితో కాస్త కఠినంగానే చెప్పాడు, కానీ నేను నీతో అలా చెప్పలేను]. జ్ఞానులు బ్రతికున్నవారిని గురించికానీ, చనిపోయినవారిగురించి కానీ ధుఃఖింపరు. అందుకని నువ్వు అనవసరంగా ఆలోచించకు. ఆలోచించి బుఱ్ఱ పాడుచేసుకోకు.

మి: అది సాధ్యమా? చనిపోయిన వారిని గూర్చి, బ్రతికున్నవారిని గూర్చి అలోచించకుండా ఉండగలమా? చనిపోయినవారిని వదిలేసినా బ్రతికున్నవారిని గురించి ఆలోచించకుండా ఉండగలమా?

వి:  కాదు. నీలాంటి వాళ్ళకు, నాలాటివాళ్ళకు సాధ్యం కాదు. అర్జునునికే సాధ్యం కాలేదు. ఇంక మనమెంత. అది యోగులకు మాత్రమే సాధ్యం. అందుకే గీతలో ప్రతి అధ్యాయంలో శ్రీకృష్ణుడు యోగివికమ్మని బొధిస్తుంటాడు.

మి: అంటే సన్యాసం పుచ్చుకోనా?

వి:  అవసరం లేదు. యోగి సన్యాసి అవనవసరం లేదు. పెళ్ళిచేసుకుని కర్మయోగిలా జీవించొచ్చు.

మి: అంటే ఎలా?

వి:  వెళ్ళి ఒక గీత పుస్తకం కొని చదువు.

(అబ్బో, విఘ్నికూడా గీత గురించి మాట్లాడేస్తున్నాడు.)