పోస్ట్ చేయని ఉత్తరాలు -4

రెండే రెండు నిమిషాల క్రితం ఎంతో ఆనందంగా ఉన్న నాకు ఇప్పుడు చాలా దిగులుగా ఉంది. అది ఎందుకో నీకు తెలుసు, నా ఆనందానికైనా బాధకైనా కారణం నువ్వే అని నీకు తెలుసులే. నా ఆనందమే నువ్వైనప్పుడు నువ్వులేని నాకు ఆనందం ఎలా ఉంటుంది? సమయం అంతలొనే ఎంతలా మారిపోయింది. సాయంత్రం నీతో కలిసి కాఫీడేలో కాఫీ తాగినప్పుడు, ఆ తరువాత నీతో కలిసి డిన్నర్ చేసినప్పుడు, పావు గంట క్రితం నీతో కలిసి ఐస్‌క్రీం తిన్నప్పుడు నీ తోడులో, నీ మాటల లాలనలో, నీ చూపుల జల్లులలో మైమరచి ఆనంద తీరాల్లో విహరించిన నా మనసు ఇప్పుడు ఒంటరిదైపోయింది.

నేనే నిన్ను ఇక్కడికి తీసుకొచ్చి మరీ బస్ ఎక్కించా. అదిగో, నిన్ను తీసుకుని ఆ బస్ వెళ్ళిపోతుంది. దాన్ని చూస్తే నాకు చాలా కోపం వస్తుంది. నిన్ను నాకు దూరం చేస్తున్నందుకు దాన్ని ముక్కలు ముక్కలు చెయ్యాలనిపిస్తుంది. నువ్వు వెళ్ళిపోతున్నావ్.. హైదరాబాద్ వదిలి వెళ్ళిపోతున్నావ్. నువ్వు వెళ్ళిపోతే హైదరాబాద్ నిన్ను మిస్ అవదు, కాఫీడే నిన్ను మిస్ అవదు, ఐస్క్రీం పార్లర్ మిస్ అవదు.. కానీ నేను నిన్ను మిస్ అవుతా, చాలా మిస్ అవుతా… నా మనసులో తీరని వెలితి.. నువ్వు తప్ప మరేది గానీ, మరెవ్వరు గానీ పూడ్చలేని వెలితి.. అది నీకు అర్థం కావడంలేదా? అర్థం అయితే నువ్వు బస్ దిగి రావెందుకు? మొన్న అదేదో సినిమాలో చూసా హీరో మనసులోని బాధ అర్థమయిన హీరోయిన్ విమానంలోంచి దిగి మరీ వస్తుంది. కానీ నువ్వు బస్‌లోంచి కూడా రావడంలేదు ఎందుకు?

నీకు తెలుసు. నువ్వు తప్ప నాకు మరోలోకం లేదు అని నీకు తెలుసు. నువ్వు లేకుండా నేను క్షణం కూడా ఉండలేను అని నీకు తెలుసు. నాలాగే నువ్వుకూడా బాధపడుతున్నావని నాకు తెలుసు. కానీ తప్పదు వెళ్ళాలి. తప్పదు. మనకీ క్షణం ఈ ఎడబాటు, ఈ విరహం తప్పదు. జీవితంలో ఎన్నో బంధాలు బాధ్యతలు, వాటికోసం తప్పదు. అసలు ఈ ప్రపంచంలో మనిద్దరం తప్ప ఏ బంధాలు, బాధ్యతలు లేకుంటే ఎంత బాగుంటుందో కదా. ఎప్పుడైన నాకు దేవుడు కనిపిస్తే అడుగుతా నువ్వు నేను తప్ప మరేవ్వరూ లేని ఓ లోకం సృష్టించమని. అక్కడ ప్రతి నిమిషం నువ్వు నాతోనే, నువ్వు నాకు దూరమయ్యే క్షణమే కాదు, దూరమవుతావనే ఊహ కూడా కూడా ఉండదు. ఆ ఊహ కూడా చాలా బాధగా ఉంటుంది తెలుసా.

నువ్వు రెండు రోజుల్లో మళ్ళీ హైదరాబాద్‌లో ఉంటావని తెలుసు. ఈ ఎడబాటు కేవళం రెండేరోజులనీ తెలుసు. ఈ రెండురోజులు కూడా మొబైల్‌లో, వాట్స్ఆప్‌లో ఉంటావనీ తెలుసు. తెలిసీ బాధపడుతోంది నా మనసు. నువ్వు హైదరాబాద్‌లో ఉన్నప్పుడు కూడా మనం ఎక్కువగా మాట్లాడుకునేది మొబైల్, వాట్స్ఆప్‌ల్లోనే; నువ్వు ఊరు వెళ్ళిపోయినా అవి ఉంటాయి అనీ తెలుసు. కానీ ఏదో లోటు, మాటల్లో చెప్పలేని వెలితి. నువ్వు ఇప్పుడు ఈ ఊరిలో లేవు అన్న చిన్న భావనే నాకు చాలా దిగులుదా ఉంది. నువ్వు ఉన్నప్పుడు ఎంతో అందగా కనిపించే ఈ నగరం ఇప్పుడు బోసిపోయినట్టుంది. ఇంతసేపు చల్లగా ఆహ్లాదకరంగా వీచిన గాలి ఇప్పుడు వడగాలిలా తోస్తోంది. నువ్వు ఎప్పుడు ఇంటికెళ్ళినా నా పరిస్తితి ఇంతే.  ఇదేంటో నా పిచ్చి... అది నీ పిచ్చి.

కీ… కీ.. వాట్స్ఆప్ శబ్దం, అది నీ మెసేజే. అప్పుడే నువ్వు వెళ్ళి 300సెకన్లు దాటింది. నిన్ను తీసుకెళ్ళిన బస్ కనుమరుగయిపోయింది. ఇంక ఇక్కడ ఒక్కక్షణం ఉండాలని లేదు. ఇంతమందిలోనూ నెను ఒంటరిగా మిగిలిపోయా.. నీవులేనప్పుడు ఎవరుంటే ఎమి.. నా ఒంటరితనాన్ని దూరం చెయ్యగలరా?... ఇంటికెళ్ళి నీ జ్ఞాపకాలు నెమరువేసుకుంటూ.. నా ఈ పిచ్చి ఆలోచనలన్ని ఉత్తరంగా రాసి నువ్వు రాగానే నీకందిస్తా..

నీ రాకకొసం ఎదురుచూస్తూ..

నీ...